Deel 6: Op reis met Campooz: Survivallen in de achtertuin

‘Lig je lekker?’, fluistert Jos in het oor van Anna. Ze schrikt zich helemaal het leplazarus van deze actie.

‘Jemig, Jos! Ik lag net op het randje van mijn slaap,’ reageert ze lichtelijk gepikeerd terug. ‘Ga nu maar slapen.’

‘Hoor je dat geluid?’ gaat Jos verder, alsof hij niets heeft gehoord. ‘Zou dat een wilde tijger zijn? Of misschien kruipen er wel ratelslangen rondom de tent. Sssssssss…’

‘Ssssssst jij, ja! We liggen in een omringde tuin in Zwolle. Het enige wat je misschien kunt horen zijn snurkende buren die toevallig het dakraam open hebben staan.’

‘Snurkende buren. Misschien is dat het inderdaad wel. Hoor je dat niet?’ zegt Jos, terwijl hij zijn hand opsteekt om Anna tot stilte te manen. Het is te donker voor Anna om de hand ook daadwerkelijk te zien.

‘Ik hoor helemaal niks, Jos. Wat ben je in een vervelende bui zeg.’

‘Noem je dit vervelend? Ik voel me juist heel avontuurlijk. Zie je jezelf straks al in deze tent liggen in de jungle of op de savanne? Omringd door wilde dieren en de ongerepte natuur. Maar wij liggen veilig samen op een heerlijk matras in onze Fat Freddy.’

‘Je bent zelf een wild dier,’ snauwt Anna nog eens terug, waarna ze toch in lachen uitbarst.

‘Zeg, kan dat ook wat stiller?! Er proberen hier mensen te slapen,’ klinkt het plots van buiten de tent.

‘Hoor je dit wel, Anna?’ fluistert Jos. ‘Ik denk dat dit een wilde buurman is.’‘Sssst, Jos. We verpesten de boel hier voor onszelf en voor Raoul.’

Jos staat op uit zijn bed en klimt langs het kleine trapje naar beneden de tent in. Hij ritst de voorkant van de tent open en kijkt in de richting van waar het geluid vandaan kwam.

‘Hallo, wie is daar?’ roept Jos

‘Gaan we bijdehand doen?’ hoort Jos vanuit een openstaand raam uit het huis naast die van Raoul. Daar staat een lichtelijk gepikeerde, oudere man met gebalde vuist.

‘Ah, daar bent u. Mijn welgemeende excuses. Ik ben hier samen met mijn vriendin aan het survivallen in de tuin,’ reageert Jos.

‘Survivallen?’ klinkt het ineens niet meer boos, maar verbaasd van boven.

‘Zeker meneer. We hebben hier namelijk geen kachel. Ligt u er een beetje comfortabel bij daarboven?’

‘Euh, nou, met die herrie van jullie is het een stuk minder comfortabel hier,’ stamelt de man terug.

‘Maar heeft u wel verwarming? En geniet u heerlijk van uw dubbele deken? Wij hebben hier helemaal geen kachel en dubbele deken. Zelfs geen slaapkleding voor een beetje warmte. Ik zal u dat beeld besparen en in de tent blijven staan. Het is hier afzien zonder dubbele deken. Echt survivallen!’

De man is zichtbaar uit het veld geslagen door de wending van het gesprek. Hij is de regie, en daarbij zijn woede, verloren.

‘Luister eens, vriend. Ik probeer hier alleen te slapen. Ga jij maar lekker survivallen, maar alsjeblieft, hou het volume wat lager.’

‘Deal.’

Jos sjokt terug naar Anna en gaat weer liggen. ‘Zo, die horen we niet meer. Ik heb het kwaad verdreven.’

De volgende ochtend lopen Jos en Anna redelijk fris en fruitig de woning van Raoul binnen. Gelukkig is de achterdeur al van het slot en zit Raoul met een kop koffie aan de ontbijttafel.

‘Goedemorgen Jos en Anna, lekker geslapen?’

‘Valt niks tegen! Zeg Raoul, wanneer vertrekken we?’ lacht Jos.

Weten wanneer de reis begint? Je leest het volgende week!