Deel 20: Op reis met Campooz: Improviseren hoort erbij

Jos zet zijn afwas neer onder het bankje voor de douche. Zijn handdoek hangt hij aan het haakje. Het €0,50 muntje gaat in het gleufje in de muur. In sneltreinvaart zeept hij zijn haar en lichaam in, want campingdouches houden het vaak niet lang vol. Gelukkig heeft hij voor de zekerheid nog een reservemuntje meegenomen om een tweede sessie te starten. Terwijl hij net de laatste zeeprestjes van zich afwast en even nageniet onder de warme straal, maakt hij zich klaar om te beginnen aan de afwas. Op dat moment valt het water uit.

‘Shit, dat is een stuk korter dan ik in mijn hoofd had. Volgens mij waren dit zo’n vier minuten. Ik heb dus vier minuten de tijd om alle afwas af te werken,’ zegt hij hardop tegen zichzelf. Jos probeert er alles aan te doen om zich te preppen voor de afwas. Hij gaat in de startblokken staan met de afwas voor hem op de grond. Muntje in de aanslag in zijn rechterhand.

‘Drie… twee… één!’ telt hij hardop af, terwijl hij het geldmuntje in het gleufje drukt. Het warme water begint te stromen. Gauw pakt Jos de afwasborstel en begint als een malle door de pan te schrobben, het oppervlak van de borden en het bestek. Eigenlijk gaat het veel sneller dan gedacht. Jos heeft zelfs nog even tijd om onder de straal te staan en te genieten van het warme water. Op het putje liggen nog drie witte bonen die niet door de gaatjes passen. Jos pakt de overgebleven bonen op en deponeert ze in de afvalbak naast het bankje. Hij droogt zichzelf, de pannen en het bestek af. Jos is trots op zichzelf.

‘Kijk Anna, alles is weer mooi schoon,’ komt Jos zelfvoldaan weer terug bij de tenttrailer. ‘Kunnen we straks zo weer gebruiken.’

Anna heeft intussen twee klapstoeltjes op het grasveld voor de tent neergezet. Het zonnetje is doorgebroken en ze zit met een zonnebril op te genieten van het weer.

‘Ik ben trots op je, Jos. Kom je er gezellig bij zitten?’

‘Momentje. Ik zet alles even binnen neer en dan pak ik ook mijn zonnebril.’

Jos gaat naast Anna zitten en gooit zijn stoel iets naar achteren.

‘Wat doen mensen op zo’n dag als deze eigenlijk, Anna?’

‘Precies dit, Jos. Dit is kamperen.’

‘Doen mensen dit dan de hele dag?’

‘Soms wel. Soms zelfs een hele week of langer.’

‘Stilzitten en nietsen?’

Jos verveelt zich al snel. Hij vindt het maar lastig om niets te doen. Na een halfuurtje stilzitten voor de tent heeft hij het wel weer gezien.

‘Laten we iets gaan doen, Anna.’

‘Wat stel je voor?’

‘Geen idee. Ik ken het hier niet. Zullen we gewoon een rondje gaan lopen? Eens kijken wat de omgeving te bieden heeft.’

‘Vooruit maar weer.

Jos en Anna zetten de stoeltjes terug in de tent en sluiten alles af. Het is nog maar 11.00 uur en de dag ligt nog voor ze. Ze gaan de camping af en lopen een rondje rondom de Oyter See, vlak naast de camping. Een levendige plek met veel activiteit. Mensen laten er hun honden uit en kinderen spelen in het gras. Door het zonnetje hoog aan de hemel dat glinstert op het water, voelen Jos en Anna zich allebei zielsgelukkig. Wie krijgt nu ooit de kans om geheel op kosten van een ander op rondreis te gaan? En dan zijn ze nog maar op korte afstand van huis.

Jos en Anna keren helemaal zen terug bij de Fat Freddy. Er ligt nog een halve dag en een nacht voor ze, voordat de reis voortzet. Waarnaartoe? Ze hebben nog geen idee.

Hoe komen Jos en Anna hun tijd door? Je leest het volgende week.