Deel 19: Op reis met Campooz: Anders dan anders

‘Succes, Jos!’ roept Anna.

‘Succes waarmee?’ reageert Jos verbaasd.

‘Met het opzetten van de Fat Freddy. Ik schijn wel bij met deze zaklamp. Door jouw aandringen staan we hier in het donker te klooien. Dus ik laat jou het lekker opknappen,’ vervolgt Anna met een licht sadistische glimlach. ‘Of had je gedacht dat je er zo makkelijk af was gekomen?’

Jos begint te lachen. ‘Je hebt gelijk. Ik ga mijn best doen. Sterker nog, ik heb je succes niet eens nodig. Moet je opletten hoe snel dit gaat.’

Binnen een kwartier staat de Fat Freddy helemaal zoals gepland.

‘Zie? Ik heb een fotografisch geheugen. Ik had deze tenttrailer zelfs nog met mijn ogen dicht op kunnen zetten,’ knipoogt Jos naar Anna. Het is te donker buiten voor Anna om de knipoog daadwerkelijk te zien.

‘Walgelijk,’ reageert Anna. Stiekem kan ze er ook wel om lachen. ‘Nou, laten we lekker een potje kaarten en straks gaan slapen. Kunnen we morgen van onze eerste volledige dag in het buitenland genieten.

‘Strak plan, Anna. Zoals altijd.’

De volgende ochtend gaat de wekker zoals gepland af op de telefoon. Om stipt 8.30 uur staan Jos en Anna naast hun bed. Ze bibberen van de kou.

‘Zeg Jos, heb jij nog van dat kleingeld in je portemonnee? Ik zag bij de ingang dat de douches op de camping €0,50 zijn.’

‘Is helemaal goed. Ga ik intussen kijken of ik het gaspitje dat we mee hebben gekregen aan de praat krijg. Laten we stevig ontbijten.’

Terwijl Anna weg is, zet Jos het gaspitje voor de tenttrailer met een pan erop. Het lukt hem vrij snel om het gaspitje aan de praat te krijgen. Binnen gaat hij op zoek naar een gepast ontbijt. Hij vindt een blik met witte bonen in tomatensaus. Een warme maaltijd als dit gaat er wel in op zo’n koud moment als nu. Hij roert erin met een lepel en al vrij snel is het eten gaar. Tegen de tijd dat de dampende rook uit het pannetje opstijgt, keert Anna terug van het douchten.

‘Wat een heerlijke, warme straal had deze douche zeg!’

‘Dan zul je ook wel blij zijn met een warme maaltijd. Ik heb witte bonen in tomatensaus klaargemaakt.’

‘Zo, dat had ik niet verwacht. Maar doe eens gek. Schep maar op!’

Jos kijkt nog eens in de tent en gaat op zoek naar twee borden. Hij vindt mooie zalmkleurige borden, gemaakt van melamine in de opbergruimte. Gelukkig ligt er ook passend bestek, zodat het ontbijtspektakel kan beginnen.’

‘Kijk eens, An! Tijd om te eten.’

Jos en Anna eten hun buikjes rond met warme witte bonen in tomatensaus. Weer eens wat anders dan een broodje kaas of kommetje yoghurt met muesli.

‘Zo, dat was lekker Jos. Als je nu ook nog even de afwas doet, ben je echt de liefde van mijn leven,’ lacht Anna, terwijl ze verliefd naar Jos kijkt.

‘De afwas?’

‘Jazeker. Je denkt toch niet dat de pan en het bestek uit zichzelf weer schoon worden?’

‘Heb je alweer gelijk,’ reageert Jos. ‘Dit zijn van die dingen waar ik helemaal geen rekening mee heb gehouden.’

Jos mist zijn vaatwasser.

‘Weet je wat, Anna?’ vervolgt Jos. ‘Ik ga zo douchen. Neem ik direct alles wel mee onder de douche. Twee vliegen in één klap.’

‘Wat smerig, Jos! Dan was je alles af in je eigen vuil,’ reageert Anna licht geschokt.

‘Nee joh! Ik doe het mooi op volgorde. Snel douchen en daarna spoel ik de rest pas af onder de douche. Ik zie het als een win-winsituatie.’

‘Je doet maar.’

Jos loopt met een pan, twee borden, twee lepels, handdoek, afwasborstel en zeep onder zijn arm naar de douches. Hij voelt zich voldaan.

Wat gaan Jos en Anna de rest van de dag doen in Bremen? Je leest het volgende week.