Deel 13: Op reis met Campooz: Een aangename verrassing

Plots begint Yvonne hardop te lachen. Terwijl ze lacht, kijkt ze Jos met waterige ogen aan.

‘Sorry, Jos!’ zegt ze. ‘Ik moet zo lachen om jouw gezichtsuitdrukking. Normaal stap je ‘s avonds veilig in je warme bed, maar als kampeerder werkt dat toch iets anders. Je zult telkens moeten strijden voor een nieuwe slaapplek.’

‘Nog een tip voor jullie,’ vervolgt Richard. ‘Denk vooraf goed na waar jullie de avond willen doorbrengen. Dan kunnen jullie onderweg alles alvast regelen, zodat jullie niet per ongeluk aan de rand van de snelweg bij een benzinepomp belanden. Dat is net niet de charme van het kamperen.’

Jos was inderdaad geschrokken. Het einde van de dag begint te naderen en er is nog geen slaapplek geregeld.

‘Hier was ik al bang voor,’ zegt Yvonne ineens. ‘Daarom heb ik alvast een plek voor jullie geregeld. Zodra je hier met de auto het pontje overgaat, kom je in Zwartsluis. Daar, op de jachthaven, is een camping. Geef mijn naam door en ze laten je binnen. Kunnen jullie daar vanavond de Fat Freddy opzetten.’

‘Je bent een schat!’ roept Anna uit. ‘Kunnen we de Fat Freddy eindelijk eens testen in een échte omgeving.’

‘Dat is inderdaad iets anders dan in een achtertuin met wilde, boze buren,’ reageert Jos opgelucht.

Jos, Anna, Richard en Yvonne kletsen nog een poosje na. Ze besluiten ook tijdens het avondeten nog te blijven en genieten van heerlijke zelfgemaakte tomatensoep en stokbroden met knoflook. Een goede warme bodem, voorafgaand aan een koude nacht. Na het eten stappen Jos en Anna vol goede moed weer in de auto.

‘Dag, Richard en Yvonne. Bedankt voor deze leuke middag!’ zwaaien Jos en Anna, terwijl ze met hun Fat Freddy op de trekhaak richting het pontje van Genemuiden rijden. Na kort wachten en het betalen van een paar euro, rijden ze de auto het dek op. Binnen enkele minuten zijn ze aan de overkant van het water, waarna ze richting de jachthaven van Zwartsluis rijden. Daar staat een praktisch kale man op hen te wachten.

‘Jullie zijn vast Jos en Anna?’ zegt de man. ‘Welkom bij de jachthaven en camping. Hier, neem dit maar mee als aandenken.’ zegt de man, terwijl hij een envelop overhandigt aan Anna. ‘Rijd maar door de slagboom daar, ik doe ‘m voor jullie omhoog.’ De man loopt naar zijn bestuursruimte en wacht op Jos en Anna. De slagboom gaat open en Jos en Anna gaan op zoek naar een vrij grasveld om de Fat Freddy op te zetten.

Jos en Anna kijken elkaar aan na het parkeren en zijn benieuwd wat er in de envelop zit die ze van de man hebben gekregen. ‘Goh, twee sleutelhangers. En een bieropener in de vorm van een veerboot. Kijk, dat is lachen!’

Ze stappen uit de auto en gaan aan de slag. Binnen no-time staat de Fat Freddy geheel naar wens op het grasveld. Buiten begint het al donker te worden. In de omgeving zijn nog geen andere tenten of tenttrailers te zien. Het is hier nog een verlaten boel, rond deze tijd van het jaar.

‘Wat gaan we nu eens doen?’ vraagt Jos aan Anna.

‘Goede vraag, Jos,’ reageert Anna met gefronst hoofd. ‘Wat doen kamperende mensen eigenlijk in de avond? Zomers kan je nog lekker buiten zitten, maar daar voel ik nu nog niet zoveel voor.’

‘Het is gek om al om half 8 naar bed te gaan of niet?’

‘Dat ben ik volledig met je eens.’

Wat doe je op een koude kampeeravond op een onbekende plek? Jos en Anna ontdekken het volgende week.